U hramu Vaznesenja gospodnjeg u Novom Sadu u petak uvečer je služen parastos za fašističkog ideologa Dimitrija Ljotića i njegov sina Vladimira, prenosi Patria pisanje srbijanskih medija.
Pomen je organizovala grupa građana okupljena oko časopisa "Iskra", koji veliča historijsku ulogu Ljotića.
Dimitrije Ljotić prije Drugog svjetskog rata bio je vođa pokreta Zbor, poznatog po antikomunizmu i antisemitizmu, da bi nakon nacističke okupacije organizovao 'Srpski dobrovoljački korpus' koji je bio otvoreno u službi nacističkog Vermahta.
Uoči Drugog svjetskog rata Zbor je uspostavio čvrste veze s nekim dijelovima vojske, pa je 1940. Ljotić čak bio hapšen pod optužbom da je s tadašnjim ministrom odbrane Milanom Nedićem spremao desničarski puč. Do sudskog procesa nije došlo, a Zbor se Nijemcima stavio na raspolaganje već u prvim danima okupacije. Iako je, naime, naredbom njemačkog komandanta Srbije od 9. maja 1941. bio zabranjen rad svih udruženja i političkih partija, Zboru je već 25. maja bilo odobreno djelovanje. U početku „djeluju“ propagandno, a od druge polovine 1941. godine i u okviru naoružanih jedinica Srpske dobrovoljačke komande (SDK).
Vrlo brzo ljotićevci izlaze na dobar glas kod Nijemaca kao pouzdani borci koji prema partizanima nemaju milosti. SDK je često pomagao Gestapu u pronalaženju i skupljanju jevrejskih civila koji su uspjeli da izbjegnu njemačko zarobljavanje i slao Jevreje i pristalice NOB u logor na Banjici.
Članovi SDK polagali su zakletvu da će se boriti do smrti i protiv komunista i četnika, da će ostati u redovima SDK najmanje šest mjeseci i da će „služiti u korist srpskog naroda“. Oni pripadnici SDK koji su imali državni posao dobijali su pravo na neograničeno odsustvovanje s radnog mjesta, a njihove porodice su dobijale platu.
Dimitrije Ljotić u kvislinškoj vlasti tokom rata nije imao nikakvu formalnu funkciju, ali njemačke arhive prepune su dokaza da je tijesno sarađivao sa okupatorskim vlastima i da je imao veliki utjecaj na Nedića.
(Patria/Admir Oručević)